Özgecan Aslan

Özgecan Aslan, 2015 yılında Mersin’de bir minibüs şoförünün cinsel saldırısına uğrayarak hayatını kaybeden genç bir kadındı. Özgecan’ın ölümünün arkasında yatan sadece bir cinayet değil, derin bir toplumsal ve kültürel sorunun yankıları vardı. Bu trajik olay, Türkiye’deki kadın cinayetlerinin, şiddetin ve kadına yönelik ayrımcılığın ne denli içselleştiğini, adaletin ve eşitliğin toplumun her katmanına ulaşmadığını bir kez daha gözler önüne serdi. Özgecan Aslan’ın ölümü, sadece bir kadının hayatının kayboluşu değil, aynı zamanda patriyarkal düzenin, toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin ve sistematik şiddetin bir sonucuydu.

Özgecan’ın öldürülmesinin ardından ülke genelinde kadınlar sokaklara çıkarak protestolar düzenledi. Kadın cinayetlerine karşı yükselen tepkiler, Türkiye’nin giderek daha muhafazakârlaşan ve kadınları yalnızca geleneksel aile yapısının bir parçası olarak gören toplum yapısının yansımasıydı. Hükümetin bu tür olaylara karşı yeterince etkin bir tutum sergilememesi, kadınların toplumsal eşitlik ve güvenlik taleplerinin göz ardı edilmesi, sadece Özgecan Aslan’ın ölümünü değil, tüm kadın cinayetlerini meşrulaştıran bir iklim yaratmaktadır. Özgecan’ın öldürülmesi, hükümetin "aile yapısını koruma" söylemleriyle örtüşen, kadınların “sıradan” hayatlarını savunmaya çalışırken sürekli şiddet ve tacize uğramalarının meşrulaştırıldığı bir dönemde yaşanmıştır.

Kadına yönelik şiddet, Türkiye'de yalnızca bireysel değil, kurumsal bir problem haline gelmiştir. Özgecan Aslan’ın ölümünün arkasında yatan, yalnızca bir cinayet değil, devletin ve toplumsal yapının kadına yönelik şiddeti görmezden gelmesi, cezasızlık politikaları ve kadının özgürlüğünü kısıtlayan sistematik yapıdır. Adaletin sağlanmasındaki eksiklikler, cinsiyetçi yasa ve uygulamalar, toplumun kadınları yalnızca “aile içinde” var olmaya mahkûm eden bir anlayışla şekillendirilmiştir. Özgecan Aslan’ın öldürülmesi, bu adaletsiz ve patriyarkal düzenin bir yansımasıydı.

Toplumdaki bu eşitsizliğe ve şiddete karşı duyarsız kalan bir hükümet anlayışı, Özgecan’ı öldüren kişinin en ağır cezayı almaktan uzak kalması, kadına yönelik şiddeti normalleştiren söylemler, kadınların haklarını savunma mücadelesine engel olmuştur. Kadın hakları, toplumsal cinsiyet eşitliği ve adalet için mücadele eden sol hareketlerin, Özgecan’ın ölümünü sadece bireysel bir trajedi olarak değil, bir toplumsal yapısal sorunun da somut örneği olarak görmesi gerekir.