Milliyetçilik

Milliyetçilik, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesini şekillendiren temel ilkelerden biridir. Atatürk milliyetçiliği olarak tanımlanan bu anlayış, etnik, dinsel ya da mezhepsel temelli bir ayrımcılığa dayanmayan; aksine, ortak tarih, kültür ve ülkü birliğine dayalı bir millet tanımını esas alır. Bu yönüyle Kemalist milliyetçilik, çağdaş, kapsayıcı ve ilerlemeci bir karakter taşır. Amacı, bireyleri birleştirici bir ulusal bilinç oluşturarak, ulusal egemenliğe dayalı modern bir devlet yapısını sağlamlaştırmaktır.

Atatürk’ün “Türkiye Cumhuriyetini kuran Türkiye halkına Türk milleti denir” sözü, bu anlayışın en özlü ifadesidir. Bu tanım, dil, din, ırk ayrımı gözetmeksizin tüm yurttaşları kapsayan bir millet idealini yansıtır. Cumhuriyet’in inşa sürecinde milliyetçilik, emperyalizme karşı verilen bağımsızlık mücadelesinin ideolojik dayanağı olmuş; aynı zamanda yeni devletin siyasal, kültürel ve toplumsal temellerinin kurulmasında yön gösterici rol üstlenmiştir.

Kemalist milliyetçilik, tarihsel kökleriyle övünen ancak geçmişe takılıp kalmayan; aksine çağdaşlaşmayı, ilerlemeyi ve evrensel değerlere entegre olmayı hedefleyen bir vizyon taşır. Bu anlayış, halkçılık, laiklik ve devletçilik ilkeleriyle birlikte, Türkiye’yi çağdaş uygarlık seviyesine ulaştırma amacının ayrılmaz bir parçası olarak kurgulanmıştır.

Sonuç olarak, Kemalist milliyetçilik bir dışlayıcılık değil; ortak bir aidiyet bilinci yaratma çabasıdır. Ulusal birlik ve beraberliği güçlendirirken, bireyin hak ve özgürlüklerini gözeten bir yapıyı esas alır. Türkiye’nin çağdaş, demokratik ve laik yapısının korunması ve geliştirilmesi, ancak bu ilerici ve akılcı milliyetçilik anlayışının yaşatılmasıyla mümkündür.